τσέτης

ο, Ν

1. (παλ. τ.) στρατιώτης άτακτου στρατού, αντάρτης

2. συν. στον πληθ. οι τσέτες

ονομασία Τούρκων ανταρτών οι οποίοι, συγκροτημένοι σε εθελοντικά τάγματα ή συμμορίες, έδρασαν εναντίον τού ελληνικού στρατού κατά τη μικρασιατική εκστρατεία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. cete].